http://www.viswijzervisniet.be/
Twee derde van de planeet bestaat uit water. Hierin dumpen wij ons afval. Maar het grootste probleem op dit moment is dat de oceanen steeds leger raken. 90% van de roofvissen en 80% van alle andere commerciële vissen is al verdwenen. De beste oplossing hiervoor is stoppen met vis te eten.
Als we zo blijven verder doen met het verwoesten van de onder-water-ecosystemen, zullen de oceanen binnen 30 jaar leeggevist zijn. Het is dan de schuld van de mens, onze schuld dat er dan geen eetbare vis meer leeft.
Hoofdstuk 1: Overbevissing
In 1900 zaten er nog megatonnen vis in de Atlantische Oceaan. Toen zat er ca. 10 ton per vierkante kilometer. 100 jaar later blijft er nauwelijks iets van over.
Er wordt al zo lang gevist, maar waar is het beginnen misgaan? Toen eenmaal duidelijk werd dat de zee geen onuitputtelijke voedselbron was, werden er beperkingen opgelegd. Maar zijn deze wel voldoende? De schepen werden groter, de beviste gebieden uitgebreider en door de sonartechnologie konden vissen makkelijker opgespoord worden. Zelfs met de opgelegde quota is de visvangst volgens wetenschappers te groot. De vispopulatie krijgt de tijd niet om zich te herstellen. Elk jaar halen we bijna 100 miljoen ton vis uit de zee. Hoeveel vissen blijven er dan nog over die zich kunnen voortplanten en de tijd krijgen volwassen te worden? Met zoveel visboten aanwezig op zee, is dit praktisch onmogelijk.
Uit: Het Belang van Limburg
21 juni 2011
Hoofdstuk 2: Verwoestende visserijen
Voor het vissen worden grote netten door het water gesleept. Hun stalen kettingen schrapen over de zeebodem. Dit verwoest hele ecosystemen. De structuren die de dieren in honderden jaren hier gebouwd hebben, worden zo in 1 kort moment vernietigd. De jonge vissen kunnen dan ook niet meer vlak bij de bodem of in riffen schuilen. Het is dan ook geen wonder dat de vispopulatie zo geen stand kan houden.
'Duurzame visserijen' houden rekening met het paaiseizoen van de vissen en vangen dus niet het hele jaar door. Deze gevangen vissen krijgen een MSC-label. Maar zelfs dit heeft niet veel effect op de vispopulatie, want ook sleepvissers kunnen een duurzaamheidscertificaat voor krijgen.
Op de Nederlandse Antillen (Bonaire) is commercieel vissen verboden. Duikers moeten er ook 25 dollar vergoeding betalen dat gaat naar de bescherming van de zee. Vissen zijn alleen om bekeken te worden.
10-15% van het land is bebost of beschermd in parken. In zee is dit minder dan 1%.
6 van de 7 zeeschildpadsoorten zijn bijna uitgestorven door de destructieve visserij.
In de oceanen liggen ook 22 miljoen kilometer aan lange lijnen. Hier hangen vele duizenden haken aan met aas. Hierdoor trekken ze verschillende dieren aan zoals tonijn, haaien, schildpadden, dolfijnen... Deze onschuldige slachtoffers vechten 12 tot 24 uur voor ze sterven. Wat een vreselijke dood! Hierbij komt nog dat alle dieren die geen tonijn zijn, worden overboord gegooid. Zo hebben de anderen onnodig moeten lijden!
Ook de bijvangst die door de sleepnetten gebeurt, is zeer groot. We vissen naar 1 vissoort, maar vangen ook veel andere vissoorten.
Het is verboden om vis aan land te brengen waarvoor je geen vergunning hebt. Ook willen de vissers alleen maar de beste vissen hebben. Dus alles wat voor de vissers niet interessant is, wordt ook zomaar overboord gegooid.
Voor iedere portie vis wordt evenveel vis weer weggegooid. Voor garnalen is dit zelfs 10 keer zoveel. Volgens een studie wordt 40% van de gevangen vis overboord gegooid of later weggegeven. Het hoeft niet gezegd te worden dat deze vissen natuurlijk dood zijn of niet meer in staat zijn te overleven.
Hoofdstuk 3: Vervuiling
In vis kan kwik zitten. Ik hoef niet te zeggen dat dit niet echt positief is. In een hoge dosis is dit dodelijk, maar ook bij kleinere hoeveelheden merk je effecten zoals verminderde hersenontwikkeling bij kleine kinderen.
Grotere vissen bevatten meer gifstoffen dan kleine. Vlakbij de kust zijn ze ook meer besmet dan in de open zee. De meest besmette vissen zijn de roofvissen. Zij voeden zich vaak met vis uit vervuilde gebieden.
Hoe krijgen ze dit binnen?
Er wordt heel veel afval gedumpt in zee. Dit spoelt dan weer aan op onze stranden. Het lijkt haast onbegonnen werk, want ook als je het opruimt, ligt het een paar maanden erna weer even vol. Maar dit is niet het enige. Afval dat in zee te vinden is, belandt ook vaak in vissen. Zo krijgen zij gifstoffen binnen zoals dioxines, PCB's, vlamvertragers... Wetenschappers vonden duizenden chemicaliën in de zee. Maar niet alleen dioxines, lood en kwik zijn gevaarlijk, ook de stukken plastic en ander stoffen die vissen kunnen opeten. In de zee vind je ook een drijvend 'plasticeiland' ter grootte van half Europa. (De morgen: Drijvende-vuilnisbelt-verstikt-leven-in-en-op-zee)
Artikel uit: Het Belang van Limburg
6 juni 2011
6 juni 2011
Hoofdstuk 4: Gruwelijkheden
Mensen geloofden vroeger dat vissen geen pijn konden voelen. Niets is minder waar! Vissen ervaren pijn en stress. Ze hebben ook een langetermijngeheugen.
Netten en blootstelling aan lucht bezorgen de vissen veel stress. Ze worden in de netten zo samengeperst en dan op het dek gegooid dat het niets anders kan zijn dan een pijnvolle, angstige ervaring.
Hoofdstuk 5: Verspilling
Een derde van de visvangst wordt vermalen tot vismeel. Dit is ca. 30 miljoen ton wilde vissen per jaar om o.a. gekweekte vis mee te voeren. Zo heb je bijvoorbeeld 3 kg ansjovis nodig om 1 kg zalm te produceren. Is vis kweken dan wel de oplossing voor het verlies aan vis uit de oceanen?
Ook varkens en kippen worden met vismeel gevoerd. In de EU is het sinds 2000 verboden om dieren te voeren met gemalen dieren, maar dit geldt niet voor vis. Dit is een verspilling van goed voedsel.
Er worden ook pillen gemaakt van visolie. Deze bevat omega3. Maar een vis bevat maar 3-5% olie. Je hebt dus veel vis nodig voor 1 liter olie. Het is zelfs onnodig om hiervoor vis te gebruiken omdat zij het niet een zelf aanmaken. Zij krijgen het binnen door plankton te eten.
Ook onze CO2-uitstoot leidt tot rampen onder water. De oceanen absorberen deze koolstofdioxide en geven ons 70% van alle zuurstof die we inademen. Wij hebben de oceanen dus hard nodig om te overleven en toch blijven we ze verwoesten.
Veel vissoorten zijn sterk geminderd in populatie en vaak ook met uitsterven bedreigd, maar de industrie aanvaardt dit niet en blijft zonder na te denken de oceanen leeg vissen.
Trailer: Sammy's avonturen
Een verhaal over een zeeschildpad.
Een verhaal over een zeeschildpad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten